90'lar ve sonrasında köylerinden kopartılarak kent yaşamına zorlanan Kürt kadınların, metropol kentlerde doğa bilgisini devam ettirdiği balkonlar, bahçeler, daireler; varoluşunu haykırdığı anadilinde stranlar, çîroklar ve niceleri “doğal olan toplumsal, toplumsal olan doğaldır” gerçeğini yaşatmaktadır. Yaşam alanı dediğimiz ise ikisinin bütünleşerek zenginleştiği mekânlardır