Cumartesi Anneleri’nin birçoğunun ömürleri evlatlarının kemiklerini ararken bitti maalesef. Evlatlarının kemiklerini toprağa kavuşturup onların da bir mezarı olsun diyen anneler, bu kutuplaştırıcı siyaset içinde birçok ayrıma, şiddete, yasaklamalara, kötü muameleye, kolluk şiddetine, gözaltılara maruz bırakıldı
Hepimizin bildiği gibi bugün hem anneler günü hem de Türkiye'nin çok önemli bir eşikte olduğu seçim günü. Her iki açıdan oldukça önemli bir gün.
Kapitalist toplumda anne olmaya yüklenen anlam, anne olmanın çok kutsal olduğu. Çok özel ve kadın için çok önemli olduğu daimî olarak işlenen bir enformasyon ve tüketim alanıdır. Kadınlık ve annelik başka bir tartışma konusu olduğu için buraya girmeden anneler günü vesilesiyle hak ihlaline uğrayan yıllarca evlatlarının sadece bir kemiğini bulup mezarı olsun diye direnen, mücadele eden, vasiyet eden annelerden; Cumartesi Anneleri’ni anmak isterim.
Cumartesi Anneleri’nin birçoğunun ömürleri evlatlarının kemiklerini ararken bitti maalesef. Evlatlarının kemiklerini toprağa kavuşturup onların da bir mezarı olsun diyen anneler, bu kutuplaştırıcı siyaset içinde birçok ayrıma, şiddete, yasaklamalara, kötü muameleye, kolluk şiddetine, gözaltılara maruz bırakıldı. Hâlâ da Galatasaray Meydanı’nda açıklama yapmalarına izin verilmiyor. Bir hafıza mekânı olarak Galatasaray Meydanı keyfi bir şekilde annelere kapatılmış durumda. Kutuplaştırıcı ve ayrıştırıcı siyaset anlayışı, anneliği dahi “makbul” ve “sözde” olarak ayrıştırmaktadır. Bu anlayışa karşın Cumartesi Anneleri 1995 yılından beri hem Galatasaray Meydanı'nda hem de Koşuyolu Parkı’nda gözaltında kaybettirilen, faili meçhul cinayete kurban giden evlatlarının akıbetini sormaktan asla vazgeçmedi. Cumartesi Anneleri’nin eylemi İstanbul’da 946. haftası, Diyarbakır’da ise 744. haftasını geride bıraktı. Hâlâ kayıpların akıbeti bilinmiyor, hakikat ortaya çıkarılmıyor… Yıllardır annelerin yas hakkını bile rehin alan bu sistem ve bu sistemi temsil edenler anneliğin öneminden bahsedip kutsadılar. Ama bir “Anneler Günü’’nde daha evlatlarını arayan anneleri görmezden geldiler.
Galatasaray Meydanı’nda 28 yıldır "Çocuklarımızın kemiklerini görmeden ölmek istemiyoruz" haykırışlarını yükselten annelerin kimisi çocuklarının kemiklerine kavuşamadan hayata veda etti. Hayriye Doğan, Sare Demir, Berfo Kırbayır, Fatma Morsümbül, Zeynep Güney, Kiraz Şahin, Cevriye Altunbaş, Meryem Bulut, Fatime Taşkaya, Kesriye Demir, Makbule Babaoğlu, Ziyneti Türkoğlu, Fincan Bilgin, Koçeri Kurt, Meryem Baskın, Zeycan Yedigöl ve daha nicesi..
Bir bilinmezliğin içinde yıllardır akıbeti bilinmeyen, akıbeti bilinse de faili bilinmeyen-bulunmayan, faili bilinse de ya da bulunsa da cezasız kalan “anneler günün kutlu olsun” diyemeyen evlatların yurduna döndü bu coğrafya. Sadece Cumartesi Anneleri ile de kalmadı elbette. Kendi evladını kefenleyen ve vücut bütünlüğü bozulmasın diye buzdolabında bekleten anneler, 7 gün cenazesi sokakta bekletilen anneler, çocuklarının kemiklerini kargoyla, çuvalla alan anneler…
Bu annelere verilecek en güzel anneler günü hediyesinin adalet olduğunu belirterek, tüm annelerin anneler günü kutlu olsun. Saygıyla ve rahmetle…
